แม่เหล็กเฟอร์ไรท์, บางครั้งเรียกว่าเซรามิกเนื่องจากกระบวนการผลิตของพวกเขาเป็นวัสดุแม่เหล็กถาวรชนิดที่ถูกที่สุด วัสดุดังกล่าวเริ่มวางจำหน่ายในเชิงพาณิชย์ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1950 และหลังจากนั้นก็ได้ถูกนำไปใช้งานนับไม่ถ้วน รวมถึงแม่เหล็กโค้งสำหรับมอเตอร์ไฟฟ้า หัวจับแม่เหล็ก และเครื่องมือแม่เหล็ก วัตถุดิบสำหรับแม่เหล็กเหล่านี้คือเหล็กออกไซด์ผสมกับสตรอนเทียมหรือแบเรียมแล้วบดเป็นผงละเอียด จากนั้น ผงจะผสมกับสารยึดเกาะเซรามิกเพื่อผลิตแม่เหล็กผ่านเทคนิคการอัดหรือการอัดขึ้นรูป ตามด้วยกระบวนการซินเทอร์ ธรรมชาติของกระบวนการผลิตส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ที่มักมีข้อบกพร่อง เช่น รอยแตก ช่องว่าง เศษ ฯลฯ โชคดีที่ข้อบกพร่องเหล่านี้แทบไม่ส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพของแม่เหล็ก

เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพของแม่เหล็กเฟอร์ไรต์ สารประกอบเฟอร์ไรต์อาจได้รับผลกระทบจากสนามแม่เหล็กในระหว่างกระบวนการกด ความเอนเอียงนี้ทำให้เกิดทิศทางการดึงดูดที่ต้องการในแม่เหล็ก ซึ่งลดประสิทธิภาพลงอย่างมากในทิศทางอื่นๆ ดังนั้น แม่เหล็กเฟอร์ไรต์จึงมีจำหน่ายทั้งแบบทิศทาง (แอนไอโซโทรปิก) และแบบไม่มีทิศทาง (ไอโซโทรปิก) เนื่องจากคุณสมบัติทางแม่เหล็กที่ต่ำกว่า เกรดเฟอร์ไรต์แบบไอโซโทรปิกจึงมักใช้ในกรณีที่ต้องการรูปแบบการดึงดูดที่ซับซ้อน และการให้น้ำหนักในกระบวนการจะทำให้ประหยัดค่าใช้จ่าย

แม่เหล็กเฟอร์ไรต์มีแนวโน้มที่จะลดอำนาจแม่เหล็กเมื่อสัมผัสกับอุณหภูมิที่สูงเกินไป แม่เหล็กเหล่านี้มีความเสถียรทางความร้อนน้อยที่สุดในตระกูลแม่เหล็กทั้งหมด แต่สามารถใช้ในสภาพแวดล้อมที่มีอุณหภูมิสูงถึง 300°C (570°F) บางเกรดมีความทนทานต่ออุณหภูมิสูงและต่ำได้ดีกว่า แต่มีหลายปัจจัยที่จะกำหนดประสิทธิภาพของแม่เหล็กนีโอไดเมียม รูปทรงแม่เหล็กที่ใช้แผ่นรองหลัง แอก หรือโครงสร้างทางกลับจะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิได้ดีกว่า เช่นเดียวกับเซรามิกส่วนใหญ่ แม่เหล็กเฟอร์ไรต์ไม่ควรให้ความร้อนหรือความเย็นเกิน 100°C ต่อชั่วโมง

แม่เหล็กเฟอร์ไรต์มีความทนทานต่อการกัดกร่อนสูง และสามารถใช้เคลือบเพื่อเหตุผลด้านความสวยงามหรือเพื่อลดผงเฟอร์ไรต์ละเอียดที่เกี่ยวข้องกับแม่เหล็กเฟอร์ไรต์

วัสดุแม่เหล็กเฟอร์ไรต์มีความแข็งและเปราะมาก และค่าความแข็งเฉลี่ยของวัสดุคือ 7 ซึ่งไม่เหมาะสำหรับเครื่องมือกลและเครื่องมือตัดแบบดั้งเดิม เครื่องมือเพชรและสารกัดกร่อนเป็นวิธีการทั่วไปในการทำโลหะผสมแม่เหล็กนี้ วัสดุแม่เหล็กส่วนใหญ่ได้รับการประมวลผลในสถานะที่ไม่มีแม่เหล็ก เมื่อกระบวนการผลิตและการทำความสะอาดเสร็จสิ้น แม่เหล็กจะถูกทำให้เป็นแม่เหล็กจนอิ่มตัว

แม่เหล็กเฟอร์ไรต์เป็นแม่เหล็กที่ค่อนข้างง่าย โดยต้องใช้สนามแม่เหล็กที่เหมาะสมเท่านั้น มักใช้กับส่วนประกอบที่เป็นเหล็กอ่อน เช่น ตัวเรือนมอเตอร์หรือแผ่นรองหลัง และมักจำเป็นต้องทำให้แม่เหล็กเฟอร์ไรต์ติดอยู่บน/ในส่วนประกอบดังกล่าวเป็นแม่เหล็ก

แม่เหล็กเฟอร์ไรต์มีความเปราะโดยเนื้อแท้และมีแนวโน้มที่จะแตกร้าวเป็นพิเศษเมื่อการใช้งานเกิดการกระแทกหรือการดัดงอ เช่นเดียวกับวัสดุแม่เหล็กทั้งหมด ไม่ควรใช้เฟอร์ไรต์เป็นองค์ประกอบโครงสร้างในการออกแบบ

แม่เหล็กเฟอร์ไรต์เกิดจากการเผาส่วนผสมของเหล็กออกไซด์และสตรอนเชียมคาร์บอเนตเพื่อสร้างออกไซด์ของโลหะ การกัดแบบหลายขั้นตอนช่วยลดวัสดุที่ถูกเผาให้มีขนาดเล็กลง อัดลงในแม่พิมพ์ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งจากสองวิธี ผง. ในวิธีแรก ผงจะถูกบดอัดแบบแห้งเพื่อสร้างแม่เหล็กไอโซโทรปิกที่มีคุณสมบัติแม่เหล็กอ่อนกว่าแต่มีความทนทานต่อมิติที่ดีกว่า โดยปกติแล้วแม่เหล็กอัดแห้งจะไม่ต้องการการเจียระไนที่ละเอียด ในวิธีที่สอง ผงผสมกับน้ำเพื่อสร้างสารละลาย เมื่อมีสนามแม่เหล็ก สารละลายจะถูกบดอัดในแม่พิมพ์ สนามแม่เหล็กที่ใช้สร้างแม่เหล็กแบบแอนไอโซทรอปิกซึ่งแสดงคุณสมบัติทางแม่เหล็กที่ดีเยี่ยม แต่โดยปกติแล้วจะต้องทำการเจียรให้ละเอียด

ชิ้นส่วนที่อัดแน่นซึ่งใกล้เคียงกับรูปทรงเรขาคณิตสำเร็จรูป จะถูกซินเทอร์ที่อุณหภูมิสูงเพื่อให้เกิดการหลอมรวมขั้นสุดท้ายของอนุภาคแต่ละตัว และการสร้างรูปร่างขั้นสุดท้ายทำได้โดยใช้สารกัดกร่อนเพชร โดยทั่วไปแล้ว หน้าขั้วของแม่เหล็กเฟอร์ไรต์จะถูกกราวด์และพื้นผิวที่เหลือจะยึดไว้"เผา"ความคลาดเคลื่อนและคุณสมบัติทางกายภาพ